ر این مقاله مهارت نوشتاری در کودکان با تجربه و یا بدون تجربه پیش از دبستان در مقطع اول ابتدایی مورد مقایسه قرار گرفته راهکار مناسب بیان می شود.

مقدمه

در دوره پیش دبستانی آموزش و پروش، به عنوان دروندادی حساس هم از نظر رشد کلی یک فرد و هم از نظر تأثیر در مورد قبول و مراقبت کودکان در سطح های دبستان، مورد توجه قرار گرفته است. پژوهش هایی که اخیرا صورت گرفته نشان می دهند تاثیر برنامه های مفید و برنامه ریزی مطلوب آموزشی، برای گروه های سنی مختلف کودکان در این دورره است. کودکان از هنگام تولد یادگیری را شروع می کنند. آنچه کودکان در پنج سال اول زندگی خود می آموزند مبنای یادگیری در زندگی آینده ی آنها می شود. اطرافیان نقش مهمی در به وجود آمدن این شرایط دارند و علاوه بر همبازی کودک مادر، پدر و آموزگاران مهدکودک می توان اشاره کرد. همه ی این افراد در ایجاد محیطی که به یادگیری یا عدم یادگیری کودک منجر می شود نقش دارند و کودک را به بهره ی خلاقانه از ذهن و بدن بر می انگیزند.

پژوهشها در رابطه با کودکان مشخص می کند که حدودا نیمی از رشد شناختی بین تولد تا 4 سالگی صورت می گیرد، سی درصد بین 4 تا 8 سالنگی و سی درصد بین 8 تا 17 سال شگل می گیرد. این تجربه های مفید یادگیری را در سالهای ابتدایی کودکی به خوبی مشخص می سازد. تحقیقات نشان می دهد کودکانی که به مهد می روند در مقابل با افرادی که در محیط خانه مورد مراقبت قرار می گیرند، در آزمون های هوشی، مهارت های کلامی، آزمون های تجسمی چون کشیدن درخت یا آدم نمرات بهتری کسب می کنند. از مسائلی که در در این زمینه می توانند موثر باشند برنامه ریزی های مناسب در زمان مهد کودک، زمان برنامه، نوع و کیفیت برنامه و نیز علاقه شغلی مربیان می توان اشاره کرد.

در دوره دبستان، آموزش نوشتن به صورت رسمی شروع می شود، ولی برای شروع نوشتن باید قبل از آن مهارتهای دیگری کسب شده باشد، که برخی از این مهارت ها از جمله شنیدن، درک کردن، طرز صحیح گرفتن قلم در دست در دوران پیش از دبستان به کودک آموزش داده می شود. تجربه های موثر در دوره کودکی مانند تجربه زبانی، گوش دادن و خواندن در واقع پیش نیازی جهت نوشتن محسو ب می شود که شکل گرفتن اولیه این مهارت در یادگیری پیش از دبستان صورت می گیرد.

کودکان با ورود به مدرسه است که مهارتهای جدید از قبیل خواندن و نوشتن را یاد می گیرند. کودک جهت خواندن و نوشتن باید آمادگی لازم را داشته باشد. منظور از داشتن آمادگی این است

که کودک از نظر مهارت یادگیری زبان آموزش دیده باشد و در مهارت شنیدن اصلاح خوب صورت گرفته باشد. از مراحل اولیه خواندن و نوشتن حرف زدن و گوش دادن است. به عنوان نمونه، یکی از شرایط ضروری برای به دست آوردن مهارت نوشتن با دست این است که کودک بتواند برخی از حرکات هماهنگ بین دست و چشم را به خوبی انجام دهد و پیش از یادگیری نوشتن حروف لازم است کودک در گرفتن مداد در دست و نوشتن، توان لازم را کسب کرده باشند یعنی توانایی تقلید اشکال و صور مختلف کلمات را به دست آورند.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-مهارت نوشتاری کودکان در بین دانش آموزان پایه اول ابتدایی با داشتن تجربه و یا نداشتن تجربه پیش دبستان

نوروفیدبک و بیوفیدبک یکی از راهکاری های نوین در علم روانشناسی برای درمان و بهبود کودکان مبتلا به اختلال یادگیری است.

هر اختلالی که در آن موفقیت تحصیلی فرد با توجه به سن و وضعیت هوشی اش و یا با توجه به آزمون ها و معیار های خواندن و نوشتن را دچار اختلال نماید اختلال یادگیری نام دارد. اختلال یادگیری مربوط به کسانی است که در درس ها و زندگی تحصیلی خود شکست های فراوانی متحمل می شوند حال آنکه این کودکان در دسته کودکان استثنایی نیز قرار نمی گیرند و دارای هوش مناسب و متعادلی نیز هستند. اختلال یادگیری در سنین کودکی و در دوران دبستان بسیار شایع است. کودکان مبتلا به اختلال یادگیری با وجود داشتن هوش و ای کیو نرمال و عدم داشتن هر گونه نقص حسی در یادگیری دچار مشکل هستند. اختلالات یادگیری شامل مواردی از قبیل نقص و عدم توانایی در شناخت مناسب واژه ها، خواند کند و نادرست، مشکل در درک ریاضی و موارد محاسباتی نظیر آن مانند جدول ضرب و نیز مشکلاتی در خواندن نوشتن و درس هایی مانند املاء و انشاء و یادگیری و نوشتن لغات و جملات می شود. در درمان اختلال یادگیری، روش نوروفیدبک تحول بزرگی به وجود آورده است به طوری که در درمان اختلال یادگیری روش نوروفیدبک به تنهایی کافی بوده و نیزی به استفاده از هیچ گونه دارو و یا مکمل و یا هر گونه روش بهبود دیگری در کنار آن وجود ندارد. در روش نوروفیدبک معمولا کودک مبتلا به اختلال یادگیری بایستی یک دوره در مانی را کامل کرده و پس از کامل کردن این دوره درمانی شخص تا حد مناسبی بهبود خواهد یافت. تاثیر روش نوروفیدبک و بیوفیدبک در درمان کودکان و افراد مبتلا به اختلال یادگیری در بسیاری از پژوهش های نوین در حوزه تخصصی پزشکی، روانپزشکی و روانشناسی اثبات شده است.

منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-نوروفیدبک و اختلال یادگیری

نوروفیدبک می تواند در افزایش تمرکز کمک شایانی کند. تمرکز یعنی تراکم، فشردگی مجموعه و چکیده و در اصطلاح، یعنی حفظ و نگه داری توجه و تمرکز حواس روی موضوعی معین بدون تمرکز، حواس یادگیری، مثمرثمر نخواهند بود.

همه افراد، توانایی تمرکز دارند؛ چون تمرکز، امری نسبی است و کسی نمی تواند ادعا کند که کاملاً حواس پرت است و یا همیشه تمرکز حواس دارد. دانش آموزان، ورزشکاران و افرادی زیادی هستند که در حرفه و رشته خود به افزایش تمرکز نیاز دارند. برخی دانش آموزان و دانشجویان از حواس پرتی و عدم تمرکز در شب های امتحان گلایه کرده و یا با استفاده از قرص ها و داروهایی که بسیار خطرناک هستند سعی در افزایش تمرکز و ارتقا عملکردی مغز خود دارند. تمرکز حواس از آن جهت بسیار اهمیت دارد که می تواند سبب صرفه جویی مناسب در وقت و انرژی فرد شود.

فردی که می توان به خوبی تمرکز کند در مدت زمان کمتری کار مورد نظر و یا مسئله و مشکل را حل خواهد کرد و فردی که مدام دچار حواس پرتی می شود نمی تواند تا ساعت ها این کارایی را داشته باشد. نوروفیدبک روشی است که در آن با استفاده از دستگاه های الکترونیکی بازخوردها و واکنش های فیزیولوژیکی و غیر اردای انسان به او شناسانده می شوند. در این صورت فرد با استفاده از نوروفیدبک قادر خواهد بود که عوامل و ایراداتی که موجبات کاهش تمرکز و حواس پرتی در او می شوند را به تدریج حذف نموده و با جایگزین کردن اعمال دیگر تمرکز را بهبود داده و سبب ارتقای عملکردی مغز خود شود. روش نوروفیدبک در درمان افراد مبتلا به حواس پرتی و نداشتن تمرکز کاربردی بسیار دارد و امروزه یکی از روش های پرطرفدار حوزه پزشکی و روانشناسی برای درمان بسیاری از بیماری های مرتبط با مغز است. نوروفیدبک هیچ گونه عوارضی بر فرد درمان شده برجای نمی گذارد.

منبع:  مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-افزایش تمرکز با نوروفیدبک